ว่านไพล
รสและสรรพคุณในตำรายา
ราก รสขื่นเอียน แก้อาเจียนโลหิต แก้เลือดกำเดาออกทางปากและทางจมูก
ลำต้นเหนือดิน รสฝากขื่นเอียน แก้ธาตุพิการ แก้อุจจาระพิการ
เหง้าหัวใต้ดิน รสฝาดขื่นเอียน เป็นยาแก้ท้องอืด ท้องเฟ้อ มีฤทธิ์เป็นยาระบายอ่อน ๆ สมานลำไส้ แก้สารพิษในท้อง แก้โรคหืด ขับลมในลำไส้ ใช้เป็นยาช่วยขับระดูประจำเดือนสตรีหลังคลอดบุตร ลดอาการอักเสบและบวม แก้ท้องเสีย แก้ปวดฟัน แก้อาเจียนเป็นโลหิต แก้เด็กเป็นไข้สูงตัวสั่นตาเหลือก ขับเลือดร้าย แก้บิด ใช้เหง้าสดที่แก่จัด เป็นยาใช้ภายนอก ฝนทาแก้เหน็บชา เมื่อยขบ แก้เคล็ดขัดยอก ฟกบวม ใช้ขี้ผึ้งผสมน้ำมันไพล ทาแก้อาการเคล็ดขัดยอก หรือใช้น้ำมันไพลผสมแอลกอฮอล์ทากันยุง แก้โรคผิวหนัง แก้ฝี ทาเคลือบแผล ป้องกันการติดเชื้อ ดูดหนอง สมานแผล
ใบ รสขื่นเอียน แก้วปวดเมื่อย แก้ครั่นเนื้อครั่นตัว
ดอก รสขื่น ใช้รับประทานเป็นยาถ่าย รักษาโรคบิด ขับระดู ทำลายเลือดเสีย กระจายเลือดที่เป็นลิ่มเป็นก้อน แก้ช้ำใน
วิธีและปริมาณที่ใช้
แก้อาการปวดเมื่อยและฟกช้า โดยใช้เหง้าหัวไพลแก่ 1 กิโลกรัม หั่นเป็นแว่นแล้วทอดในน้ำมันพืชร้อน 1/2 กิโลกรัม (ถ้าเป็นน้ำมันงาจะดีมาก) ทอดจนเหลืองแล้วเอาไพลออก ใส่กานพลู 2 ช้อนชา ทอดต่อไปอีก 10 นาที แล้วกรองเอาแต่น้ำมัน ตั้งไว้ให้เย็นแล้วใส่การบลูคนให้ละลาย ใช้ถูนวดวันละ 2 ครั้ง เช้า-เย็น หรือเวลามีอาการปวด ควรเลือกใช้น้ำมันพืชที่บริสุทธิ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น